De laatste jaren is in de computerwereld een verschuiving plaatsgevonden in de richting van parallelle architecturen en systemen. Thomas Bernard beschrijft de Self-Adaptive Virtual Processor (SVP), oftewel een zelfregelende virtuele processor; een abstract model dat gespecialiseerd is in parallelle systemen. Hij onderzoekt de veranderingen en uitdagingen die het integreren van een parallel dialect in een bestaand vertaalprogramma voor sequentiële imperatieve programmeertalen brengt, waarbij een parallel executie- model in acht genomen moet worden. Bernard concentreert zich op het verschil in vertaaltechnieken tussen SVP- programma’s en sequentiële programma’s.